مداحی معروف ما طاحت الخیم یبو صالح همراه با ترجمه

مداحی معروف ما طاحت الخیم یبو صالح همراه با ترجمه

توضیحات کامل مطلب مداحی معروف ما طاحت الخیم یبو صالح همراه با ترجمه

متن مداحی ما طاحت الخیم یبو صالح از ملا ذوالفقار الکعبی

مداحی معروف ما طاحت الخیام یبو صالح (یا صاحب الزمان)

مولای مولای

الیله ابیا هیمه تصح

امشب در کدام بیابان جای داری

یالکل ایامک جرح

ای که تمام روزهایت زخم و مصیبت است

یا مَن کل مسه و صبح

ای که هر صبح و هر شامگاهی ...

عاشریهل علیک

برای تو روز عاشوراست

اشتبچی و دمعتک دمه

چرا گریه میکنی؟! هنگام گریه اشک تو پر از خون است ...

وکاسر گلبک الضمه

و تشنگی (کربلا) دل تو را شکسته است

اغیتینی یا فاطمه (ع)

یا فاطمه مدد می گویی

و دمعک یصب بدیک

و اشک تو در بین دستانت جاریست

الیله ابیا هیمه تصح

امشب در کدام بیابان جای داری

یالکل ایامک جرح

ای که تمام روزهایت زخم و مصیبت است

یا مَن کل مسه و صبح

ای که هر صبح و هر شامگاهی ...

عاشریهل علیک

برای تو روز عاشوراست

اشتبچی و دمعتک دمه

چرا گریه میکنی؟! هنگام گریه اشک تو پر از خون است ...

وکاسر گلبک الضمه

و تشنگی (کربلا) دل تو را شکسته است

اغیتینی یا فاطمه (ع)

یا فاطمه مدد می گویی

یاللی بکثر عطش خیم اهله الدمعه هماله

ای که به اندازه ی تشنگی اهل حرم ، اشک تو جاریست

اتشب جمرتک مثل ابو الاکبر اوداعه لعیاله

آتش دل تو همانند آتش دل امام حسین (ع) هنگام خداحافظی با حرم خود شعله ور است

یاللی بکثر عطش خیم اهله الدمعه هماله

ای که به اندازه ی تشنگی اهل حرم ، اشک تو جاریست

اتشب جمرتک مثل ابو الاکبر اوداعه لعیاله

آتش دل تو همانند آتش دل امام حسین (ع) هنگام خداحافظی با حرم خود شعله ور است

بگلبه یفت جرح بچی اخته و دمعه و دمعه اطفاله

گریه های خواهرش زینب (ع) و کودکانش دل او را زخمی و دردمند کرده

العایف رقیه هم اله راحه و یطمئن باله

کسی که حضرت رقیه را ترک کرده باشد آیا امکان دارد دل و خاطر او آرام گیرد!

کل ما طال هذا الامر

این امر هرچه طولانی تر شود

اتشب کل عام الخیمه جمر

هر سال خیمه از نو آتش میگیرد

و ما ظل بیک باقی صبر

ودیگر صبری برای تو نمانده

یا صاحب الزمان (عج) (2)

از دل و جان سلام بر تو یا صاحب الزمان (عج)

بدم حسین بعده النزف

خون امام حسین (ع) هنوز جاریست

بس بیدک دمه یجف

و فقط به دستان تو جریان خون او متوقف می شود

و تشفه اجروح فوگ الالف

وبیش از هزاران زخم التیام می بابند(خوب می شوند)

یا صاحب الزمان (عج) یا فرج الله

بدم حسین بعده النزف

خون امام حسین (ع) هنوز جاریست

بس بیدک دمه یجف

و فقط به دستان تو جریان خون او متوقف می شود

و تشفه اجروح فوگ الالف

وبیش از هزاران زخم التیام می بابند(خوب می شوند)

یا صاحب الزمان (عج) (2)

العاشر یجی و یرد علی اهلک کل جرح فایر

عاشورا باز می آید و هر زخم جوشان دوباره برای اهل بیت تکرار می شود

لو ماتجی یظل علی حاله سیدی العاشر

اگر تو ظهور نکنی ، زخم های روز عاشورا همچنان باقی خواهند ماند ، ای مولای من

ویّاه یرد هضم ابو وحده واگف ایحامی

همراه او مظلومیت پدری که تنها ایستاده و حمایت می کند ، بازمیگردد

وعد الله الذی ضَمِنَه انته لغربته ناصر

وعده ی راستین خداوندی ، که ضامن آن شد ، تو یاور غربت او هستی

العاشر یجی و یرد علی اهلک کل جرح فایر

عاشورا باز می آید و هر زخم جوشان دوباره برای اهل بیت تکرار می شود

لو ماتجی یظل علی حاله سیدی العاشر

اگر تو ظهور نکنی ، زخم های روز عاشورا همچنان باقی خواهند ماند ، ای آقای من

ویّاه یرد هضم ابو وحده واگف ایحامی

همراه او مظلومیت پدری که تنها ایستاده و حمایت می کند ، بازمیگردد

وعد الله الذی ضَمِنَه انته لغربته ناصر

وعده ی راستین خداوندی ، که ضامن آن شد ، تو یاور غربت او هستی

آجرک الله یا بقیه الله

یا بقیه الله ، در مصیبت جدت خدا تو را پاداش خیر فرماید

عشت امگابل الخیام

زندگی خویش را در مثابل خیمه گاه سپری کردی

و دموعک تهل سلام

و اشک هایت امان و سلام جاری می کند

شحالک لو گضه الظلام

حال تو چگونه خواهد بود چون سیاهی شب تو ....

یبن الحسن مصاب

در مصیبت سپری شود یا حجه بن الحسن

عشت ابدمعتک تبات

آنگونه زیستی که شب را در حال گریه سپری می کنی

تشوف امواد ع الخوات

شاهد خداحافظی خواهران هستی

یبچن حسره الثاکلات

بانوان فرزند از دست داده با حسرت زاری می کنند

یجرحهن الغیاب

جدایی آن روزها را زخمی و دردمند می سازد

مداحی ما طاحت الخیم یبو صالح (یا صاحب الزمان)

عشت ابدمعتک تبات

آنگونه زیستی که شب را در حال گریه سپری می کنی

تشوف امواد ع الخوات

شاهد خداحافظی خواهران هستی

یبچن حسره الثاکلات

بانوان فرزند از دست داده با حسرت زاری می کنند

یجرحهن الغیاب

جدایی آن روزها را زخمی و دردمند می سازد

ادموع العقیله یم ابوفاضل چفه یمسحها

اشک های زینب کنار ابالفضل جاریست و دست عباس اشک او را پاک می کند

ولیلی تواد بعلی الاکبر اوداعه یجرحها

ولیلا با علی اکبر خداحافظی می کند ، جدایی فرزندش او را زخمی و دردمند کرده

اوداع الیتیم اشد علی امه رمله و القاسم

خداحافظی یتیمانه قاسم برای مادر سخت تر از همه است

و فوگ المهد یصب بچی ام العظش ذابحها

و در کنار گهواره اشک های مادری جاریست که تشنگی او را از پای در آورده

وتگله یمه : الولی بحضن خالی و عود انیمنک

به او می گوید مادر جان : با آغوش خالیم لالایی میخوانم به امید به خواب رفتن تو

شربت المای یبنی حتی ارضعنک

ای فرزندم ، آب نوشیدم تا بتوانم تو را شیر دهم

و فوگ المهد یصب بچی ام العطش ذابحها

و در کنار گهواره اشک های مادری جاریست که تشنگی او را از پای در آورده

یالعمرک بچی و عویل(2)

ای که عمر تو فقط گریه و زاری است

و متانی شِفه الغلیل

و منتظر درمان دل بسیار تشنه ی حسین (ع) هستی

عا اللی من مشه الکفیل

برای او که وقتی عباس سرپرست از کنار او رفت

اوداعه سلبها روح(2)

جدایی او جانش را گرفت

صوره و من تمر علیک

تصویری که وقتی در خاطر تو گذر کند

من هالحیره شیبقه بیک

از این حیرانی ، توانی در تو باقی نمی ماند

اتّانی رایته ادیک

پرچم او منتظر دستان تو است

یا بلسم الجروح

ای درمان زخم ها

ما طاحت الخیم یبو صالح یهکون موجوده

ای اباصالح ، اگر پرچم بر افراشته می ماند خیمه ها نقش برزمین نمی شدند

لّمن هوی العلم هوی کلشی و طاح عاموده

چون پرچم نقش بر زمین شد، همه چیز فرو ریخت و ستون آن ویران شد

فوگ النهر بقت الک تون علی راعیها

پرچم در کنار فرات برای تو گریست ، پرچم برای صاحبش ناله می کند

منتظرتک تجی و یجی سیفک یوفی بعهوده

اکنون منتظر آمدن توست و تا شمشیرت وفای به عهد کند

ما طاحت الخیم یبو صالح یهکون موجوده

ای اباصالح ، اگر پرچم بر افراشته می ماند خیمه ها نقش برزمین نمی شدند

لّمن هوی العلم هوی کلشی و طاح عاموده

چون پرچم نقش بر زمین شد، همه چیز فرو ریخت و ستون آن ویران شد

فوگ النهر بقت الک تون علی راعیها

پرچم در کنار فرات برای تو گریست ، پرچم برای صاحبش ناله می کند

منتظرتک تجی و یجی سیفک یوفی بعهوده

اکنون منتظر آمدن توست و تا شمشیرت وفای به عهد کند

آجرک اله یا بقیه الله

یا بقیه الله ، در مصیبت جدت خدا تو را پاداش خیر فرماید

مولای یا ابوصالح روحی لک الفداء و نفسی لک الوقاء یا صاحب الزمان

دانلود مداحی ما طاحت الخیم یبو صالح

[audio mp3="https://ft1.ir/wp-content/uploads/2025/04/Ma-Tahat-Alkhiym-320.mp3"][/audio]

مترجم : عباس رزیجی بازنشر فان طب" target="_blank">فان طب

جنایات اسرائیل در غزه و فلسطین

به عنوان یک ایرانی از این که نمی توانم برای مردم مظلوم غزه و فلسطین کاری بکنم واقعآ شرمنده می شوم اصلا به دین و مذهب ربطی ندارد و بحث انسانیت هست یک روز خداوند متعال از ما در قبال مردم مظلوم فلسطین سوال می پرسد چه جوابی داریم؟

اتفاقات تلخی که بیانگر جنایت های تمام نشدنی یزید زمانه در قرن 21 هست

کمک کودک فلسطینی به خواهر خودش با پاهای زخمی

کودکان مظلومی که پاهایشان زخم بر میدارد نمی توانند راه بروند اما حمد و ستایش خدای متعال از زبان و دهانشان نمی افتد.

اتفاقات خیلی تلخ ، خیلی تلخ ، خار مغیلان را به چشم خود دیدم در پاهای کودک فلسطینی

غم و اندوه کودک غزه ای بعد از تخریب خانه اش توسط اسرائیل

کلیپ های پر از درد و پر از رنج که درخواست کمک دارند اما کسی نیست آنها را یاری کند.

لعنت به عربستان سعودی ، امارات ، کویت ، ترکیه ، آذربایجان خبیث ، اردن ، بحرین و تمام کسانی که سکوت کردند

وداع جانسوز خواهر فلسطینی با خواهرش

شیطان بزرگ آمریکا و ترامپ هست یزید زمانه هستند و نتانیاهوی زنا زاده ، عملا نقش ابن زیاد را دارد (یکبار مذاکره کردید حق ملت ایران را ضایع کردید و دوباره این مذاکرات بی هیچ منفعتی برای ملت ایران خواهد بود)

از خداوند متعال می خواهم نتانیاهو و ترامپ احمق را در حالی که تشنه و گرسنه و بی خواب و آواره هستند به جهنم ببرد

گریه مادر در سوگ فرزندش در غزه

فلسطین مظلوم و جنایات اسرائیل

کمک رسانی به کودک غزه ای که تازه از زیر آوار بیرون آوردن

وداح جانسوز پدری با فرزندش در غزه

عکس و تصاویر جنایات اسرائیل در غزه

جنایات هولناک اسرائیل در غزه

فریاد مظلومانه پدری در غم دخترش در غزه

مظلومیت زنان و کودکان و بچه های غزه

داغ و سوگ فرزند به روایت تصویر از جنایات اسرائیلی های حرامزاده

جنایات اسرائیل در یک تصویر که دنیا را به لرزه می اندازد

مردم مظلوم غزه و فلسطین

فریاد مظلومیت مردم غزه و فلسطین

کودکان غزه در کفن ها مظلومیت به روایت تصویر

پرتاب شدن انسان های بی گناه فلسطینی در غزه بعد از بمباران وحشیانه اسرائیلی ها

ما از ارتش و سپاه ایران میخواهیم ، انتقام سخت خون شهدای مظلوم ایران، در تجاوز اخیر اسرائیل به خاک پاک ایران را بگیرید.

(لطفا در کامنت ها کلمه وعده صادق 3 را بنویسید با تشکر)

منتظر وعده صادق 3 هستیم

یا صاحب الزمان

برچسب و تگ های مطلب مداحی معروف ما طاحت الخیم یبو صالح همراه با ترجمه:

مداحی معروف ما طاحت الخیم یبو صالح همراه با ترجمه, مداحی معروف ما طاحت الخیام یبو صالح (یا صاحب الزمان) ,مداحی,مداحی عربی یا صاحب الزمان,متن عربی ما طاحت الخیم یبو صالح,مداحی عربی یبو صالح اینستاگرام,دانلود مداحی یبوصالح عربی,غزه,کربلا,فلسطین,مظلوم,امام حسین,ابالصالح,ابوفاضل,ظهور,یمانی,یا صاحب الزمان,مداحی سوزناک ظهور,یا مهدی ادرکنی,یا رقیه,حضرت زینب,داستان کربلا,غم بی انتهای امام زمان,وعده صادق,امام خامنه ای,رهبر عزیز,تشنه,علی اصغر,یا بقیه الله,دانلود رایگان مداحی اینستاگرام یا صاحب الزمان,خیام,عکس غزه,جنایات اسرائیل در غزه,

راز تازه نگه داشتن سیب
The secret to keeping apples fresh
اگر می خواهید سیب ها را در منزل تازه و سالم برای طولانی مدت نگهداری کنید، ابتدا باید محل مناسب برای نگهداشتن آن ها را بدانید.
یکی از راهکارهای خانگی برای مرطوب نگه داشتن سیب ها در منزل این است که آن ها را داخل حوله های کاغذی مرطوب بپیچید و بعد درون یخچال بگذارید.
The secret to keeping apples fresh
The secret to keeping apples fresh
If you want to keep apples fresh and healthy at home for a long time, you must first know the right place to store them.
One of the home remedies for keeping apples moist at home is to wrap them in damp paper towels and then refrigerate them.

روش های موثر برای تازه نگهداشتن سیب

سیب، در داخل یخچال وضعیت خوبی دارد. البته نکات دیگری هم هستند که باعث می شوند طول عمر و تازگی سیب ها در یخچال حفظ شود. یکی از راهکارهای تازه نگه داشتن سیب در طولانی مدت، این است که آن ها را داخل کشوی یخچال قرار دهید.

اما نکته ای که باید به آن توجه کنید، این است که میوه دیگری کنار آن ها نگذارید و از محصولات دیگر دور و جدا نگه دارید زیرا اگر سیب در کنار میوه ها و سبزیجات دیگر قرار بگیرد، باعث می شود که آن میوه ها هم خیلی زودتر برسند.

نکته دیگری که در مورد نگهداری از سیب ها باید رعایت کنید، این است که رطوبت محیطی که سیب ها را در آن نگه داشته اید را افزایش دهید. بسیاری از مغازه های میوه فروشی روی سیب ها اسپری آب می زنند تا آن ها را مرطوب و تازه نگه دارند.

یکی از راهکارهای خانگی برای مرطوب نگه داشتن سیب ها در منزل این است که آن ها را داخل حوله های کاغذی مرطوب بپیچید و بعد درون یخچال بگذارید.

چگونه سیب ها را مدت زمان طولانی تر مرطوب و سالم نگه داریم؟

حتما سیب های کوچک انتخاب کنید تا مدت زمان طولانی تری سالم بمانند. بعضی از سیب ها روی خود لکه یا فرورفتگی یا کرم خوردگی دارند که اگر خیلی شدید باشد، باید آن ها را دور بیندازید اما اگر می توانستید از آن ها استفاده کنید، بهتر است که از بقیه سیب ها جدا نگه دارید تا حواستان باشد که قبل از خراب شدن آن ها را استفاده کنید.

سیب حتی بعد از چیده شدن هم می رسد. به خصوص زمانی که در دمای اتاق نگهداری می شود. اگر می خواهید این میوه عمر زیادی داشته باشد، هنگام خرید دقت کنید که زیاد رسیده نباشد. پس کمی باید سفت تر باشد و روی آن هیچ لکه ای دیده نشود. در کل نگه داشتن سیب ها در یک محیط خنک به تازه ماندن آن ها کمک می کند.

خنک نگه داشتن محیط

دمای ایده آل برای نگهداری سیب بین 30 تا 35 درجه فارنهایت است و رطوبت مورد نیاز برای آن بین 90 تا 95 درصد است. اگر تعداد سیب های شما خیلی زیاد نیستند، می توانید به راحتی آن ها را داخل یخچال نگهداری کنید اما بهتر است که داخل یک کیسه پلاستیکی بگذارید تا رطوبت کافی هم به آن ها برسد.

چگونه از قهوه ای شدن سیب جلوگیری کنیم؟

همانطور که می دانید؛ اگر یک سبب را قاچ کنید و آن را بیرون از یخچال نگه دارید، قهوه ای می شود و دیگر اشتها آور نخواهد بود. حتی بچه ها هم حاضر نیستند آن سیب را بخورند. این قهوه ای شدن به دلیل یک واکنش شیمیایی اتفاق می افتد.

آنزیم های موجود در سطح سیب بریده شده، هنگام قرار گرفتن در معرض هوا اکسیده می شود. شما می توانید با در پیش گرفتن راهکار هایی که در ادامه خواهید خواند، سیب ها را تازه و سالم نگه دارید:

استفاده از آب نمک:

از یک چهارم قاشق چای خوری نمک همراه با دو فنجان آب استفاده کنید. سپس تکه های سیب را داخل آب نمک به مدت چند دقیقه قرار دهید و قبل از نگهداری یا خوردن، آن ها را بشویید. انجام این کار باعث می شود که سیب های قاچ خورده تا یک هفته قهوه ای نشوند.

استفاده از آبلیمو:

سیب قاچ خورده را داخل آب لیمو بگذارید تا از قهوه ای شدن آن جلوگیری شود. انجام این کار طعم سیب را بهتر می کند زیرا باعث می شود که طعم لیمو به داخل سیب برود.

پس چه بهتر که این سیب ها را داخل کلوچه ها و رسپی های مختلف هم استفاده کنید و خواهید دید که لیمو طعم بی نظیری به کل کیک شما می دهد. البته قرار دادن سیب قاچ خورده داخل آبلیمو، فقط تا چند ساعت از قهوه ای شدن آن ها جلوگیری می کند.

قرار دادن سیب ها داخل دلستر لیمویی:

همچنین می توانید به جای خود لیمو از دلستر لیمویی استفاده کنید که طعم سیب را به شدت خوشمزه می کند. کافی است سیب قاچ خورده خود را به مدت 10 دقیقه داخل دلستر لیمویی قرار دهید و قبل از استفاده، آب آن را بگیرید و مزه آن کاملاً خنثی می شود. این گونه به هیچ روش اضافه دیگری هم نیازی نیست و تا دو روز هم سیب ها قهوه ای نخواهند شد.

سوالات متداول درباره نگهداری سیب

سیب ها تا چه مدت داخل یخچال دوام می آورند؟

هنگامی که سیب ها را داخل یخچال به درستی نگهداری کنید، حتی ممکن است 6 تا 8 هفته هم سالم بمانند.

سیب داخل کابینت بیشتر دوام می آورند یا داخل یخچال؟

اگر سیب را داخل یخچال نگه دارید چندین هفته سالم می ماند، به همین دلیل یخچال بهترین مکان برای افزایش طول عمر سیب است.

آیا سیب باعث می شود سبزیجات و میوه های دیگر زودتر خراب شوند؟

بعضی از سیب ها هنگام رسیده شدن اتیلن آزاد می کنند که این گاز باعث می شود تا محصولات دیگر زودتر خراب شوند. پس سعی کنید مواد و سبزیجات دیگر را دورتر از سیب ها نگهداری کنید.

به نام خدا


زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران - انجمن ستوده


صبح پنج شنبه ساعت یک و بیست هشت دقیقه و بیست و هفت ثانیه
۱:۲۸:۲۷
یکم فروردین ۱۳۹۸ هجری شمسی
مطابق با ۱۵ رجب ۱۴۳۹ هجری قمری
و ۲۱ مارس ۲۰۱۹ میلادی

Norooz 2019/1398 time in
IRAN
Thursday, March 21st 2019, 1:28:27 am




در مورد عید نوروز

عید نوروز 1398

عید نوروز نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است.

خاستگاه نوروز در ایران باستان است و هنوز هم مردم مناطق گوناگون فلات ایران، نوروز را جشن می‌گیرند. زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است که امروزه به آن برابری بهاری یا اکیونوس می‌گویند.

نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها یعنی تاجیکستان، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، سوریه، کردستان، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین، ترکیه، ترکمنستان، هند، پاکستان و ازبکستان تعطیل رسمی است[نیازمند منبع] و مردمان آن جشن عید را برپا می‌کنند.



زمان عید نوروز 1398

جشن عید نوروز با تحویل سال یا لحظهٔ برابری اعتدال بهاری آغاز می‌شود؛ لحظه‌ای که خورشید در سیر ظاهری خود در ابتدای برج حمل، از استوای زمین گذشته و به شمال آسمان میل می‌کند.

در گاه‌شماری هجری خورشیدی، لحظه تحویل سال، تعیین کننده نخستین روز (هرمز روز یا اورمزد روز) از ماه فروردین است. چنانچه آغاز سال، قبل از ظهر و در نیمه اول شبانه روز تحویل شود، همانروز نوروز است و در صورتیکه تحویل سال بعد از ظهر باشد، فردای آن روز، نوروز است. نوروز در تقویم میلادی در بیشتر سالها با ۲۱ و گاه ۲۰ و بندرت ۲۲ مارس مطابقت دارد.

در کشورهایی مانند ایران و افغانستان که گاه‌شماری هجری خورشیدی به کار برده می‌شود، نوروز، روز آغاز سال نو است. اما در کشورهای آسیای میانه و قفقاز، تقویم میلادی متداول است و نوروز به عنوان آغاز فصل بهار جشن گرفته می‌شود و روز آغاز سال محسوب نمی‌شود.





واژه نوروز، از فارسی میانه nwklwc (آوانویسی: nōgrōz) است که برگرفته از زبان اوستایی بوده. امروزه در فارسی این واژه در دو معنی به‌کار می‌رود:

۱) نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری (برابری شب و روز) و آغاز سال نو
۲) نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد»

ایرانیان باستان از نوروز به عنوان «ناوا سرِدا» به معنی سال نو یاد می‌کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه در دوره‌های سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی، به معنای سال نو می‌نامیدند.

در کشورهای مختلف تلفظ نوروز متفاوت است. در شهر لکنو هند که هر ساله نوروز برگزار می شود و هفته نامه‌ای هم با نام نوروز دارد آنرا بصورت Nauroz تلفظ می‌کنند که به تلفظ زبان دری نزدیک است.

به باور احسان یارشاطر، بنیان‌گذار دانشنامه ایرانیکا، نگارش این واژه در الفبای لاتین با توجه به قواعد آواشناسی، به شکل Nowruz توصیه می‌شود (که البته وی تلفظ فارسی ایران را مبنا قرار داده است). این شکل از املای واژه نوروز، هم‌اکنون در نوشته‌های یونسکو و بسیاری از متون سیاسی به کار می‌رود.





منشأ و زمان پیدایش نوروز، به درستی معلوم نیست. برخی از روایت‌های تاریخی، آغاز نوروز را به بابلیان نسبت می‌دهد. بر طبق این روایت‌ها، رواج نوروز در ایران به سال ۵۳۸ (قبل از میلاد) یعنی زمان حمله کوروش بزرگ به بابل بازمی‌گردد. همچنین در برخی از روایت‌ها، از زرتشت به‌عنوان بنیان‌گذار نوروز نام برده شده‌است.

عید نوروز در اسطوره‌ها

در برخی از متن‌های کهن ایران از جمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متن‌ها، کیومرث به عنوان پایه‌گذار نوروز معرفی شده‌است.

پدیدآوری نوروز در شاهنامه، بدین گونه روایت شده‌است که: جم(یما) در حال گذشتن از آذربایجان، بر روی تخت جمشیدی ارگ جمشید در آنجا فرود آمد و با تاجی زرین بر روی تخت نشست با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نوو جم را جمشید نامیدند.

مهمترین چهره‌های اسطوره‌ای مانند جمشید، سیاوش و کیخسرو پیوندی نزدیک با نوروز دارند. نوروز روز پیروزی بزرگ جمشید بر دیوان است که نماد پلیدی‌هایی چون سرما، تاریکی، جهالت و خشونت بودند. عروج جمشید و عروج کیخسرو در این روز اتفاق افتاد که تفاسیر گوناگونی را به همراه دارد.

در این روز جمشید جهان غیب را در جام جهان‌نما مشاهده کرد. همان جامی که در آن کیخسرو جای بیژن را مشاهده کرد و رستم را به دنبال او فرستاد. اما حکایت دگردیسی و بازآفرینی سیاوش، حکایتی ویژه است که با روایت‌هایی مانند آدونیس، پرسفون، ازیریس یا تمرز قابل‌مقایسه است.

عید نوروز در زمان سلسله هخامنشیان

کوروش بزرگ، نوروز را در سال ۵۳۸ (قبل از میلاد)، جشن ملی اعلام کرد. وی در این روز برنامه‌هایی برای ترفیع سربازان، پاکسازی مکان‌های همگانی و خانه‌های شخصی و بخشش محکومان اجرا می‌نمود.

این آیین‌ها در زمان دیگر پادشاهان هخامنشی نیز برگزار می‌شد. در زمان داریوش یکم، مراسم نوروز در تخت جمشید برگزار می‌شد. البته در سنگ‌نوشته‌های به‌جا مانده از دوران هخامنشیان، به‌طور مستقیم اشاره‌ای به برگزاری نوروز نشده‌است.

اما بررسی‌ها بر روی این سنگ‌نوشته‌ها نشان می‌دهد که هخامنشیان با جشن‌های نوروز آشنا بودند و جشن نوروز را با شکوه برپا می‌کردند. شواهد نشان می‌دهد داریوش اول هخامنشی، به مناسبت نوروز سال ۴۱۶ (قبل از میلاد)، سکه‌ای از جنس طلا ضرب نمود که در یک سوی آن سربازی در حال تیراندازی نشان داده شده‌است.

در دوران هخامنشی، جشن نوروز در بازهٔ زمانی میان ۲۱ اسفند تا ۱۹ اردیبهشت برگزار می‌شد. برخی از پژوهشگران (هرتسفلد، کرفتر، اردمن، گیرشمن و پرادا) مدعی هستند که تخت جمشید برای انجام مراسم نوروز ساخته شده است؛ در حالی دیگر پژوهشگران (نیلاندر، کامایر، موسوی) هرگونه مدرکی برای جشن گرفتن نوروز در دوره هخامنشی را انکار می‌کنند.

عید نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان

در زمان اشکانیان و ساسانیان نیز نوروز گرامی داشته می‌شد. در این دوران، جشن‌های متعددی در طول یک سال برگزار می‌شد که مهمترین آنها نوروز و مهرگان بود. برگزاری جشن نوروز در دوران ساسانیان، چند روز (دست کم شش روز) طول می‌کشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ تقسیم می‌شد. نوروز کوچک یا نوروز عامه به مدت پنج روز، از یکم تا پنجم فروردین گرامی داشته می‌شد و روز ششم فروردین (خردادروز)، جشن نوروز بزرگ یا نوروز خاصه برپا می‌شد.

هر یک از روزهای نوروز عامه، طبقه‌ای از طبقات مردم (دهقانان، روحانیان، سپاهیان، پیشه‌وران و اشراف) به دیدار شاه می‌آمدند و شاه به سخنان آنها گوش می‌داد و برای حل مشکلات آنها دستور صادر می‌کرد. در روز ششم، شاه حق طبقات گوناگون مردم را ادا کرده بود و در این روز، تنها نزدیکان شاه به حضور وی می‌آمدند.

شواهدی وجود دارد که در دوران ساسانی سال‌های کبیسه رعایت نمی‌شده‌ است. روز برگزاری مراسم نوروز در هر دوره ۴ ساله، یک روز از موعد اصلی خود (آغاز برج حمل) عقب می‌ماند و درنتیجه زمان نوروز در این دوران همواره ثابت نبود و در فصل‌های گوناگون سال جاری بود.

اردشیر بابکان، بنیان‌گذار سلسله ساسانیان، در سال ۲۳۰ میلادی از دولت روم که از وی شکست خورده بود، خواست که نوروز را در این کشور به رسمیت بشناسند. این درخواست مورد پذیرش سنای روم قرار گرفت و نوروز در قلمرو روم به Lupercal معروف شد.

در دوران ساسانیان، ۲۵ روز پیش از آغاز بهار، در دوازده ستون که از خشت خام برپا می‌کردند، انواع حبوبات و غلات (برنج، گندم، جو، نخود، ارزن، و لوبیا) را می‌کاشتند و تا روز شانزدهم فروردین آنها را پابرجا نگه می‌داشتند. هر کدام از این گیاهان که بارورتر شود، در آن سال محصول بهتری خواهد داد. در این دوران، همچنین متداول بود که در بامداد نوروز، مردم به یکدیگر آب بپاشند.

از زمان هرمز اول مرسوم شد که مردم در شب نوروز آتش روشن نمایند. همچنین از زمان هرمز دوم، رسم دادن سکه در نوروز به‌ عنوان عیدی متداول شد.

عید نورز پس از اسلام

در میان همهٔ جشن‌هایی که پس از اسلام در ایران به فراموشی سپرده شدند، نوروز توانست جایگاه خود را به عنوان جشنی ملی در ایران حفظ کند. دلیل پایدار ماندن نوروز در فرهنگ ایرانی را می‌توان پیوند عمیق آن با آیین‌های ایرانی، تاریخ این کشور، و حافظه فرهنگی ایرانیان دانست.

گفته می‌شود که عرب‌های فاتح ایران، پایتخت شاهنشاهی ساسانی را در روز نوروز تسخیر کردند. پس از آن، آن‌ها مالیات سنگینی بر برگزاری دو جشن نوروز و مهرگان وضع کردند. خلفای دو پادشاهی امویه و عباسی نیز این رویه را ادامه دادند، اگرچه بعدها خود آنها، در جشن نوروز شرکت کردند و آن را گرامی داشتند.

از برگزاری آیین‌های نوروز در زمان امویان نشانه‌ای در دست نیست. در دوره عباسیان، به گفتهٔ تاریخ طبری، معتضد، مردم بغداد را از برافروختن آتش در روز نوروز و پاشیدن آب بر روی عابران بر حذر داشت ولی پس از نگرانی از احتمال آشوب مردم، فرمان خود را پس گرفت.

خلیفه‌های فاطمی نیز چندین‌بار برافروختن آتش و آب‌پاشی در نوروز را ممنوع اعلام کردند. از نوشته‌های باقی‌مانده از سدهٔ چهارم هجری در بغداد، می‌توان پی برد که مردم در روزهای نوروز، لباس نو بر تن می‌کرده‌اند، به هم سیب هدیه می‌دادند، غذاهای ویژه می‌پختند و زنان نیز عطرهای ویژهٔ نوروزی خریداری می‌کردند. مسلمانان در این هنگام در کنار نامسلمانان شیره می‌نوشیدند و بر یکدیگر آب می‌پاشیدند.

عباسیان گاهی برای پذیرش هدایای مردمی، از نوروز استقبال می‌کرده‌اند. با روی کار آمدن سلسله‌های طاهریان، سامانیان و آل بویه، جشن نوروز با گستردگی بیشتری برگزار شد. در این دوره‌ها، با فرارسیدن نوروز، شاعران دربار در ستایش آن شعر می‌سرودند و به شاه، فرارسیدن نوروز را شادباش می‌گفتند. بیهقی از شکوه مراسم نوروز در دربار غزنویان نوشته است و تعدادی از زیباترین آثار شعری از شاعران درباری‌ای چون فرخی، منوچهری، و سعد سلمان در ستایش نوروز سروده شده‌اند.

در دوران سلجوقیان، به دستور جلال‌الدین ملک‌شاه سلجوقی، تعدادی از ستاره شناسان ایرانی از جمله خیام برای بهترسازی گاهشمار ایرانی گرد هم آمدند. این گروه، نوروز را در یکم بهار (ورود آفتاب به برج حمل) قرار دادند و جایگاه آن را ثابت نمودند. بر اساس این گاهشماری که به تقویم جلالی معروف شد، برای ثابت ماندن نوروز در آغاز بهار، مقرر شد که حدوداً هر چهار سال یک‌بار (گاهی هر پنج سال یک بار)، تعداد روزهای سال را به‌جای ۳۶۵ روز، ۳۶۶ روز در نظر بگیرند. این گاهشمار از سال ۳۹۲ هجری آغاز شد.

نوروز در دوران صفویان نیز برگزار می‌شد. در سال ۱۵۹۷ (میلادی)، شاه عباس صفوی، مراسم نوروز را در عمارت نقش جهان اصفهان برگزار نمود و این شهر را پایتخت همیشگی ایران اعلام نمود. در اسلام و به ویژهٔ آیین تشیع، به نوروز به عنوان روزی خجسته نگاه شده‌است و بر گرامی داشتن آن تأکید شده‌است. از دیدگاه شیعه، نوروز روز ظهور امام زمان است.

در دوران معاصر

قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تنها کشور جهان که نوروز را به عنوان جشن ملی در تقویم خود داشته است کشور ایران بودو البته افغانستان نیز بصورت متناوب این جشن را داشته است. اما با استقلال کشورهای آسیای میانه، ابتدا جمهوری قرقیزستان و آذربایجان و سپس سایر کشورها نوروز را جشن ملی خود اعلام کردند.

نوروز به عنوان یک میراث فرهنگی و جشن ملی در دوران معاصر همواره مورد توجه مردم ایران قرار داشته و هر ساله برگزار می‌شود. البته برگزاری جشن نوروز به صورت آشکار در برخی از کشورها توسط برخی حکومتها برای مدت زمانی ممنوع بوده‌است. حکومت شوروی برگزاری جشن نوروز را در برخی از کشورهای آسیای میانه مانند ترکمنستان، قرقیزستان و تاجیکستان ممنوع کرده بود و این ممنوعیت تا زمان میخائیل گورباچف ادامه داشت.

همچنین برخی از مردم این مناطق برای جلب موافقت مقامات محلی، نام دیگری بر روی نوروز می‌گذاشتند؛ به‌طور مثال در تاجیکستان، مردم با اطلاق «جشن لاله» یا جشن ۸ مارس سعی می‌کردند که آیینهای نوروز را بدون مخالفت مقامات دولتی به جای آورند.

همچنین در افغانستان، در دوران حکومت طالبان، برگزاری جشن نوروز ممنوع بود و این حکومت تنها تقویم هجری قمری را به رسمیت می‌شناخت.

تا پیش از سال ۲۰۰۰ (میلادی)، نوروز در ترکیه (که توسط کردها برگزار می‌شود) ممنوع و غیرقانونی بود؛ در اغلب مواقع نوروز با بازداشت کردها توسط نیروهای امنیتی ترکیهای همراه بود. در سال ۱۹۹۲ (میلادی)، دست کم ۷۰ کرد در درگیری با نیروهای امنیتی ترکیه کشته شدند. اگرچه امروزه دولت ترکیه نوروز را به عنوان جشن بهار ترکی (به ترکی استانبولی: Nevruz) جشن می‌گیرد، اما همچنان نوروز به مثابهٔ نمادی نیرومند از هویت کردهای ترکیه است.

در سال‌های اخیر نوروز، به معنای واقعی کلمه، جهانگیر شده است. مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۰ با تصویب قطعنامه‌ای ۲۱ مارس برابر با اول فروردین را روز جهانی نوروز اعلام کرد.



جهانی شدن عید نوروز 1398

بنا به پیشنهاد جمهوری آذربایجان، مجمع عمومی سازمان ملل روز نوروز، با ریشهٔ ایرانی را در تقویم خود جای داد.

در متن به تصویب رسیده ۴ اسفند ۱۳۸۸ (۲۳ فوریه ۲۰۱۰) توسط مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز، ۲۱ ماه مارس جشنی با ریشه ایرانی که قدمتی بیش از ۳ هزار سال دارد و امروزه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر آن را جشن می‌گیرند توصیف شده‌است.

پیش از آن در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸ خورشیدی، نوروز به پیشنهاد ازبکستان توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به عنوان میراث معنوی، به ثبت جهانی رسیده‌بود در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دورهٔ جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان «دبیرخانهٔ نوروز» شناخته شد. نخستین بار، نوروز ۱۳۹۱ را در صحن عمومی سازمان ملل و یونسکو به میزبانی ایران جشن گرفتند.



جغرافیای عید نوروز 1398

منطقه‌ای که در آن جشن نوروز برگزار می‌شد، امروزه شامل چند کشور می‌شود و همچنان در این کشورها جشن گرفته می‌شود. برخی آیین‌های نوروز در این کشورها با هم متفاوت‌اند. برای نمونه در افغانستان سفره هفت‌میوه می‌چینند؛ اما در ایران (haft seen) سفره هفت سین می‌اندازند. شباهت و نزدیکی آیین‌های نوروز در جمهوری آذربایجان به آیینهای نورز ایران بییش از دیگر کشورهاست.

جغرافیای نوروز با نام نوروز یا مشابه آن، سراسر خاورمیانه، بالکان، قزاقستان، تاتارستان، در آسیای میانه چین غربی (ترکستان چین)، سودان، زنگبار، در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و نیز آمریکای شمالی، هندوستان، پاکستان، بنگلادش، بوتان، نپال و تبت را شامل می‌شود.

کردها نیز این جشن را در فاصلهٔ میان ۱۸ تا ۲۱ مارس جشن می‌گیرند. بنظر کردها قیام کاوه آهنگر و پیروزی او بر ضحاک را جشن نوروز نامیده‌اند. در هنگام نوروز، کردها با گردهم‌آیی در بیرونِ شهرها، به استقبال بهار می‌روند. در این گردهم‌آیی‌های نوروزی، زنان کرد لباس‌های رنگین پوشیده و شال‌های پرزرق و برق بر سر می‌نهند؛ مردان جوان کرد نیز پرچم‌های سبز و زرد و سرخ را برافراشته و با رقص و پایکوبی گرد آتش، نوروز را پاس داشته و زنده نگاه می‌دارند.

همچنین نوروز در میان اعراب جنوب عراق رایج است و در روز نوروز آنها به سبزه زارها و مناطق سر سبز می‌روند. بخصوص دیدار از ایوان مداین در این روز از جمله برنامه‌های اعراب جنوب و شرق عراق است.

در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۰۹ (۱۰ فروردین ۱۳۸۸)، پارلمان فدرال کانادا، اولین روز بهار هر سال را به عنوان نوروز (Nowruz Day)، عید ملی ایرانیان و بسیاری اقوام دیگر نامگذاری کرد.

در تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۱۰، سازمان ملل متحد با تصویب یک قطعنامه در مقر سازمان ملل متحد، عید نوروز را به عنوان روز بین‌المللی نوروز و فرهنگ صلح در جهان به رسمیت شناخت.



آئین‌های عید نوروز 1398

خانه‌تکانی
خانه‌تکانی یکی از آیین‌های نوروزی است که مردم برخی مناطقی که نوروز را جشن می‌گیرند به آن پایبندند. در این آیین، تمام خانه و وسایل آن در آستانه نوروز گردگیری، شستشو و تمیز می‌شوند. این آیین در کشورهای مختلف از جمله ایران، تاجیکستان و افغانستان برگزار می‌شود.
افروختن آتش

رسم افروختن آتش، از زمان‌های کهن در برخی مناطق علاقه‌مند به نوروز متداول شده‌است. در ایران، جمهوری آذربایجان و بخش‌هایی از افغانستان، این رسم به‌صورت روشن کردن آتش در شب آخرین چهارشنبه سال متداول است. این مراسم چهارشنبه‌سوری نام دارد.

در کردستان در روز نوروز مراسم آتش نوروزی (به کردی ئاگر نه‌وروزی Agir Newrozî) انجام می‌شود. پریدن از روی آتش در ایام نوروز در ترکمنستان نیز رایج است.
همچنین رسم افروختن آتش در بامداد نوروز بر پشت بام‌ها در میان برخی از زرتشتیان (از جمله در برخی از روستاهای یزد در ایران) مرسوم است.

سفره‌های نوروزی

در بسیاری از نقاط ایران، جمهوری آذربایجان و برخی از نقاط افغانستان، (haft seen) سفره هفت سین پهن می‌شود. در این سفره، هفت چیز قرار می‌گیرد که با حرف س آغاز شده باشد؛ مثل سیر، سنجد، سمنو، سیب و... به هفت‌سینی که چیده می‌شود معانی خاصی نسبت داده‌اند. مثلاً سیب را نماد زیبایی و تندرستی، سنجد را نماد عشق و محبت، و سکه را رزق و روزی گفته‌اند. سفره نوروز از زمانهای کهن بوده اما به این صورت بوده‌است که سفره‌ای را پهن می‌کردند و در بشقابهای سفالی و یا فلزی، انواع آجیل‌های خشک‌شده مانند توت خشک، برگه خشک شده زردآلو و هلو و پختیک (پخته شده و خشک شده لبو) و عسل و سرشیر خشک شده، کلوچه، گعگ (کیک) قطاب و نان سرموکی و... می‌گذاشتند؛

تخم مرغ رنگ‌شده از اجزای اصلی این سفره‌ها بود. در این سفره، بعضی چیزها فقط جنبه زیبایی و نمادین داشت مانند تخم مرغ و آیینه؛ ولی سایر چیزها برای خوردن و پذیرایی میهمانان بوده است و هر زمان که تمام می‌شد بلافاصله صاحبخانه ظروف را دوباره برای میهمانان جدید پر می‌کرد.

اما اینکه هفت چیز با نام سین باشد، پدیده جدیدی است و مستندات تاریخی ندارد. البته سفره نوروزی همواره دارای سمبل و نمادها بوده است اما به نظر می‌رسد گذاشتن هفت جزء آغازشونده با حرف سین در سفرهٔ نوروزی پدیده‌ای است که روایتهای آن بیشتر از اواخر دوره قاجار رایج شده و پیشینهٔ تاریخی ندارد و توسط رسانه‌ها فراگیر شده‌است.

یکی از ضروریات عیدنوروز لباس نو و حمام رفتن بوده است، مردان و زنان قبل از فرارسیدن نوروز به حمامهای زنانه و یا مردانه می‌رفتند و شلوغ‌ترین روزهای گرمابه‌ها، همان چند روز سال نو بود. در گرمابه‌های قدیمی که معمولاً با چوب و هیزم در (گرخانه)Gor Khaneh یا (آتش خانه) آب داخل خزانه را که بر روی دیگهای بزرگ قرار داشتند گرم می‌کرد، حمامی‌ها لازم بوده که یک ذخیرهٔ ویژه چوب و هیزم را برای روزهای نوروز ذخیره کنند.

در قرون گذشته بسیاری از خانواده‌ها سالی فقط یکبار می‌توانستند پلو بخورند و آن هم شب نوروز بود. شب نوروز، همه مردم و یا اکثراً پلو یا چلو خورشت می‌خوردند. از این پلو نوروزی برای فقرا، سلمانی (آرایشگر) و حمامی (مسئول آتش حمام) و برای کدخدای و روحانی (معلم سنتی) محل پیشکش می‌بردند؛ و آنها با حجم زیادی از پلو روبرو بودند و ناچار بودند آنها را خشک کرده و در آینده استفاده کنند.

پهن کردن سفرهٔ نوروزی در ایران آداب و رسوم خاصی دارد و روی سفره اجزای دیگری به‌ویژه آینه، شمع، و آب نیز حضور دارند. از دیگر اجزای سفرهٔ امروزی می‌شود از ماهی و تخم مرغ رنگ‌شده یاد کرد.

در کابل و شهرهای شمالی افغانستان، سفره هفت میوه متداول است. در این سفره، هفت میوه قرار می‌گیرد، از جمله؛ کشمش سبز و سرخ، چارمغز، بادام، پسته، زردآلو و سنجد.چیدن سفره‌ای مشابه با استفاده از میوه خشک شده، در بین شیعیان پاکستان هم مرسوم است.

علاوه بر این، سفره هفت شین در میان زرتشتیان، و سفره هفت میم در برخی نقاط واقع در استان فارس در ایران متداول است. در جمهوری آذربایجان، عدد هفت اهمیتی ندارد و بر روی سفره‌های نوروزی خود، آجیل قرار می‌دهند.

غذاهای نوروزی

کی از متداول‌ترین غذاهایی که به مناسبت نوروز پخته می‌شود، سمنو (سمنک، سومنک، سوملک، سمنی، سمنه) است. این غذا با استفاده از جوانه گندم تهیه می‌شود.

کی از متداول‌ترین غذاهایی که به مناسبت نوروز پخته می‌شود، سمنو (سمنک، سومنک، سوملک، سمنی، سمنه) است. این غذا با استفاده از جوانه گندم تهیه می‌شود. در بیشتر کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند، این غذا طبخ می‌شود. در برخی از کشورها، پختن این غذا با آیین‌های خاصی همراه‌است. زنان و دختران در مناطق مختلف ایران، افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان سمنو را به‌صورت دسته‌جمعی و گاه در طول شب می‌پزند و درهنگام پختن آن، سرودهای مخصوصی می‌خوانند. برای نمونه در افغانستان، در یکی از مشهورترین ترانه‌ها، این بیت به تکرار خوانده می‌شو:

سمنک در جوش ما کفچه زنیم - دیگران در خواب ما دف چه زنیم

پختن غذاهای دیگر نیز در نوروز مرسوم است. برای مثال، سبزی‌پلو با ماهی را در شب عید و شیرینی‌هایی مانند نان نخودچی تناول می‌شود؛ در افغانستان سبزی چلو با ماهی، در تاجیکستان باج، در ترکمنستان نوروزبامه، در قزاقستان اویقی آشار، و در بخارا نیز انواع سمبوسه پخته می‌شود. به‌طور کلی پختن غذاهای نوروزی در هر منطقه‌ای که نوروز جشن گرفته می‌شود، مرسوم است و هر منطقه غذاها و شیرینی‌های مخصوص به خود را دارد.

دید و بازدید عید نوروز 1398

دید و بازدید عید یا عید دیدنی یکی از سنت‌های نوروزی است که در بیشتر کشورهایی که آن را جشن می‌گیرند، متداول است. در برخی از مناطق، یاد کردن از گذشتگان و حاضر شدن بر مزار آنان در نوروز نیز رایج است. روز نوروز با بازدید و دیدار اقوام و خویشان شروع می‌شود. این سالها معمولاً در شهرهای کوچک رفتن به آرامگاه شهدا و بازدید از خانواده شهدا نیز رسم شده است.

لباس نو و پاک نوروزی

حمام رفتن و پوشیدن پوشاک نو بخشی از ضروریات روز نوروز است که افراد حتماً بایستی با لباس نو و پاک به دیدار اقوام و دوستان می‌رفتند. جملی کارری در سفر نامه اش می‌نویسد:

"ایرانیان در این روز لباس نو می‌پوشند. حتی اگر کسی پول هم نداشته باشد، مبلغی از دیگران قرض می‌کند و برای خود و بستگان و خانواده‌اش لباس و کفش نو تهیه می‌کند. زیرا معتقدند کسی که سال نو را با لباس کهنه آغاز کند، از خوشی‌های تازه سال جدید بی‌بهره خواهد ماند. از دیگر مراسم عید نوروز، یکی هم آماده کردن انواع غذاهای لذیذ در خانه‌ها و پذیرایی گرم از دوستان و آشنایان است."

در قدیم معمولاً لباس قومی و ملی هر منطقه‌ای در ایران متفاوت بود. بخصوص هر قبیله و ایل ممکن بود نوع کلاهی که بر سر می‌گذاشتند متفاوت باشد و در نوروز لباس قومی معمول بوده است در بیشتر مناطق ایران یک شنل بشکل عبا مردها بر دوش می‌انداخته‌اند امروزه رئیس جمهور افغانستان از این شنل برای اعیاد رسمی استفاده می‌کند. از دوره رضا شاه پوشش‌های متفاوت قومی که بعضاً نشانه‌هایی از تفاخر همراه داشت برچیده شد و لباس سراسری ایران استاندارد کت و شلوار و کلاه فرنگی رسمیت یافت.

طبیعت‌گردی

مردم ایران در روز ۱۳ فروردین، به مکان‌های طبیعی مانند پارک‌ها، باغ‌ها، جنگل‌ها و مناطق خارج از شهر می‌روند. این مراسم سیزده‌به‌در نام دارد. از کارهای رایج در این جشن، گره زدن سبزه است.

مراسم سیزده‌به‌در در مناطق غربی افغانستان، ازجمله شهر هرات نیز برگزار می‌شود. با وجودی که روز سیزدهم فروردین در کشور افغانستان جزو تعطیلات رسمی نیست، اما مردم این مناطق برای گردش در طبیعت، عملاً کسب و کار خود را تعطیل می‌کنند. مردم این منطقه، همچنین اولین چهارشنبه سال را نیز با گردش در طبیعت سپری می‌کنند.

علاوه بر این، ساکنان کابل، در طول دو هفته اول سال جدید، برای گردش به همراه خانواده به مناطقی که در آنها گل ارغوان می‌روید، می‌روند.

یکی دیگر از آیین‌های نوروز که در آسیای میانه و کشور تاجیکستان مرسوم است، مراسم گل‌گردانی و بلبل‌خوانی است. گل گردان‌ها از دره و تپه و دامنهٔ کوه‌ها، گل چیده و اهل دهستان خود را از پایان یافتن زمستان و فرارسیدن عروس سال و آغاز کشت و کار بهاری و آمدن نوروز مژده می‌دهند.

نوروزخوانی

نوروز خوانی یا بهارخوانی یا نوروزی، گونه‌ای از آواز خوانی است که در گذشته در ایران رواج داشته‌است. در حال حاضر رواج این گونه آواز خوانی بیشتر در استان‌های مازندران و گیلان است.

در نوروز خوانی، افرادی که به آن‌ها نوروز خوان گفته می‌شود، پیش از آغاز فصل بهار، به صورت دوره‌گردی به شهرها و روستاهای مختلف می‌روند و اشعاری در مدح بهار یا با ذکر مفاهیم مذهبی به صورت بداهه یا از روی حافظه می‌خوانند. این اشعار اکثرأ به زبان‌های طبری و زبان گیلکی می‌باشد. این اشعار بیشتر بصورت ترجیع‌بند بوده و توسط یک یا چند شخص، به صورت همزمان خوانده می‌شود.



عید نوروز در اشعار فارسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی:
چو خورشید تابان میان هوا
نشسته بر او شاه فرمانروا
جهان انجمن شد بر تخت او
شگفتی فرو مانده از بخت او
به جمشید بر گوهر افشاندند
مران روز را «روز نو» خواندند

خاقانی می‌گوید:
نوروز جهان پرور مانده ز دهاقین
دهقان جهان دیده‌اش پرورده ببر بر
نوروز بزرگ آمد آرایش عالم
میراث به نزدیک ملوک عجم از جم.

حافظ در غزلی گفته:
ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی



What is Nowruz

Nowruz (Persian: نوروز‎) is the name of the Iranian New Year in Iranian calendars and the corresponding traditional celebrations. Norooz is also widely referred to as the "Persian New Year".

Nowruz is celebrated and observed by Iranian people and the related cultural continent and has spread in many other parts of the world, including parts of Central Asia, Caucasus, South Asia, Northwestern China, the Crimea and some groups in the Balkans.

Originally being a Zoroastrian festival, and the holiest of them all, Norooz is believed to have been invented by Zoroaster himself, although there is no clear date of origin. Since the Achaemenid era the official year has begun with the New Day when the Sun leaves the zodiac of Pisces and enters the zodiacal sign of Aries, signifying the Spring Equino,.

The term Norooz in writing, first appeared in Persian records in the 2nd century AD, but it was also an important day during the time of the Achaemenids c. 548–330 BC), where kings from different nations under the Persian empire used to bring gifts to the Emperor, also called King of Kings (Shahanshah), of Persia on Norooz.

The significance of Norooz in the Achaemenid empire was such that the great Persian king Cambyses II's appointment as the king of Babylon was legitimized only after his participation in the New Year festival.

The UN's General Assembly in 2010 recognized the International Day of Norooz, describing it a spring festival of Persian origin which has been celebrated for over 3,000 years. During the meeting of The Inter-governmental Committee for the Safeguarding of the Intangible Heritage of the United Nations, held between 28 September – 2 October 2009 in Abu Dhabi, Nowrūz was officially registered on the UNESCO List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity.



Nowruz spelling variations

Nowruz, Norooz or Norouz? ? A variety of spelling variations for the word Nowruz e,ist in English-language usage. Random House provides the spelling Nowruz.

Merriam-Webster (2006) recognizes only the spelling "Nauruz" (and a contestant in the final session of the 2006 Scripps National Spelling Bee in the United States, Allion Salvador, was disqualified on that basis).

Also check Nowruz keyword search statistics on Google Trends here. Very interesting.


منبع : تقویم انجمن ستوده

---

ماسک طلا سودا Sevda اصل - با مجوز بهداشت

قیمت : 34,000 تومان

سشوار جانسون اصل مدل Super 1200W

قیمت : 145,000 تومان

صابون زردچوبه (تهیه شده از گیاه زردچوبه)

قیمت : 27,000 تومان

کیف پول کتی چرم مردانه- دارای جعبه کادویی

قیمت : 91,000 تومان

موم عدسی - وکس عدسی با رایحه های مختلف

قیمت : 77,000 تومان

روغن آرگان اصل Argan Oil

قیمت : 90,000 تومان

ماکت و اسباب بازی نیسان آبی

قیمت : 31,000 تومان

شارژر خشابی به همراه یک عدد باطری چراغ قوه های پلیسی

قیمت : 39,000 تومان

خرید بند انداز برقی به همراه نخ و پودر مخصوص پرومکس

قیمت : 125,000 تومان

سشوار مسافرتی اصل و ارزان با کیفیت عالی

قیمت : 68,000 تومان

خرید پیپ اصل و ارزان - با جعبه اورجینال

قیمت : 48,000 تومان

دستگاه فلاشر رقص نور مجالس- سالنی و خانگی

قیمت : 175,000 تومان

خرید ریسه ال ای دی سوزنی در رنگ های مختلف- ریسه کریسمس

قیمت : 37,000 تومان

خرید دستگاه بخور و سونای صورت خانگی

قیمت : 47,000 تومان

خرید چراغ مطالعه کلیپسی - گیره ای

قیمت : 14,000 تومان

خرید ترازوی جیبی زرگری سه صفر- ترازوی گرمی دقیق

قیمت : 76,000 تومان

خمیر دندان زغالی اصل - با مجوز بهداشت

قیمت : 25,000 تومان

روغن شترمرغ اصل ایرانی - با صابون شترمرغ

قیمت : 65,000 تومان

موکن دستی فنری - بندانداز دستی

قیمت : 12,000 تومان

عید عید نوروز عید نوروز 1398 زمان تحویل سال عید نوروز 1398 انجمن ستوده حراج فروشگاه اینترنتی حراجی ها زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران - انجمن ستوده زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران عید نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان زمان عید نوروز 1398 زمان دقیق عید نوروز 1398 عید نوروز 1398 حراج بزرگ فروشگاه اینترتی حراجی ها ویژه عید نوروز 1398 عید , عید نوروز , عید نوروز 1398 , عید باستانی نوروز , عید نوروز در سال 1398 , تحویل سال 1398 , زمان تحویل سال عید نوروز 1398 , عید نوروز 2019 , سال نو , عید سال جدید , خرید عید نوروز 1398 , خرید لباس برای عید نوروز 1398 , خرید لوازم آرایشی برای عید نوروز 1398 , خرید بهترین ها برای عید نوروز 1398 , عید نوروز را به کجا سفر کنم , مقاله عید نوروز 1398 , دانلود تقویم عید نوروز 1398 , تقویم عید سال 1398 , زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران - انجمن ستوده , زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران , عید نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان , زمان عید نوروز 1398 , زمان دقیق عید نوروز 1398 , حراج بزرگ فروشگاه اینترتی حراجی ها ویژه عید نوروز 1398 , عیدی , سال جدید 2019 , عید بزرگ باستانی نوروز 1398 , صبح پنج شنبه ساعت یک و بیست هشت دقیقه و بیست و هفت ثانیه http://www.sotode.blog.ir/ , صبح پنج شنبه ساعت یک و بیست هشت دقیقه و بیست و هفت ثانیه , یکم فروردین ۱۳۹۸ هجری شمسی مطابق با ۱۵ رجب ۱۴۳۹ هجری قمری , عید نوروز 1398 به کجا سفر کنیم؟ , بهترین عیدی در عید نوروز 1398 , فروشگاه حراجی ها , زمان دقیق تحویل عید نوروز سال ۱۳۹۸ در ایران , اعلام زمان دقیق تحویل عید نوروز سال ۱۳۹۸ در ایران , فهمیدن زمان دقیق عید نوروز 1398

به نام خدا


زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران - انجمن ستوده


صبح پنج شنبه ساعت یک و بیست هشت دقیقه و بیست و هفت ثانیه
۱:۲۸:۲۷
یکم فروردین ۱۳۹۸ هجری شمسی
مطابق با ۱۵ رجب ۱۴۳۹ هجری قمری
و ۲۱ مارس ۲۰۱۹ میلادی

Norooz 2019/1398 time in
IRAN
Thursday, March 21st 2019, 1:28:27 am




در مورد عید نوروز

عید نوروز 1398

عید نوروز نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است.

خاستگاه نوروز در ایران باستان است و هنوز هم مردم مناطق گوناگون فلات ایران، نوروز را جشن می‌گیرند. زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است که امروزه به آن برابری بهاری یا اکیونوس می‌گویند.

نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها یعنی تاجیکستان، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، سوریه، کردستان، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین، ترکیه، ترکمنستان، هند، پاکستان و ازبکستان تعطیل رسمی است[نیازمند منبع] و مردمان آن جشن عید را برپا می‌کنند.



زمان عید نوروز 1398

جشن عید نوروز با تحویل سال یا لحظهٔ برابری اعتدال بهاری آغاز می‌شود؛ لحظه‌ای که خورشید در سیر ظاهری خود در ابتدای برج حمل، از استوای زمین گذشته و به شمال آسمان میل می‌کند.

در گاه‌شماری هجری خورشیدی، لحظه تحویل سال، تعیین کننده نخستین روز (هرمز روز یا اورمزد روز) از ماه فروردین است. چنانچه آغاز سال، قبل از ظهر و در نیمه اول شبانه روز تحویل شود، همانروز نوروز است و در صورتیکه تحویل سال بعد از ظهر باشد، فردای آن روز، نوروز است. نوروز در تقویم میلادی در بیشتر سالها با ۲۱ و گاه ۲۰ و بندرت ۲۲ مارس مطابقت دارد.

در کشورهایی مانند ایران و افغانستان که گاه‌شماری هجری خورشیدی به کار برده می‌شود، نوروز، روز آغاز سال نو است. اما در کشورهای آسیای میانه و قفقاز، تقویم میلادی متداول است و نوروز به عنوان آغاز فصل بهار جشن گرفته می‌شود و روز آغاز سال محسوب نمی‌شود.





واژه نوروز، از فارسی میانه nwklwc (آوانویسی: nōgrōz) است که برگرفته از زبان اوستایی بوده. امروزه در فارسی این واژه در دو معنی به‌کار می‌رود:

۱) نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری (برابری شب و روز) و آغاز سال نو
۲) نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد»

ایرانیان باستان از نوروز به عنوان «ناوا سرِدا» به معنی سال نو یاد می‌کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه در دوره‌های سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی، به معنای سال نو می‌نامیدند.

در کشورهای مختلف تلفظ نوروز متفاوت است. در شهر لکنو هند که هر ساله نوروز برگزار می شود و هفته نامه‌ای هم با نام نوروز دارد آنرا بصورت Nauroz تلفظ می‌کنند که به تلفظ زبان دری نزدیک است.

به باور احسان یارشاطر، بنیان‌گذار دانشنامه ایرانیکا، نگارش این واژه در الفبای لاتین با توجه به قواعد آواشناسی، به شکل Nowruz توصیه می‌شود (که البته وی تلفظ فارسی ایران را مبنا قرار داده است). این شکل از املای واژه نوروز، هم‌اکنون در نوشته‌های یونسکو و بسیاری از متون سیاسی به کار می‌رود.





منشأ و زمان پیدایش نوروز، به درستی معلوم نیست. برخی از روایت‌های تاریخی، آغاز نوروز را به بابلیان نسبت می‌دهد. بر طبق این روایت‌ها، رواج نوروز در ایران به سال ۵۳۸ (قبل از میلاد) یعنی زمان حمله کوروش بزرگ به بابل بازمی‌گردد. همچنین در برخی از روایت‌ها، از زرتشت به‌عنوان بنیان‌گذار نوروز نام برده شده‌است.

عید نوروز در اسطوره‌ها

در برخی از متن‌های کهن ایران از جمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متن‌ها، کیومرث به عنوان پایه‌گذار نوروز معرفی شده‌است.

پدیدآوری نوروز در شاهنامه، بدین گونه روایت شده‌است که: جم(یما) در حال گذشتن از آذربایجان، بر روی تخت جمشیدی ارگ جمشید در آنجا فرود آمد و با تاجی زرین بر روی تخت نشست با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نوو جم را جمشید نامیدند.

مهمترین چهره‌های اسطوره‌ای مانند جمشید، سیاوش و کیخسرو پیوندی نزدیک با نوروز دارند. نوروز روز پیروزی بزرگ جمشید بر دیوان است که نماد پلیدی‌هایی چون سرما، تاریکی، جهالت و خشونت بودند. عروج جمشید و عروج کیخسرو در این روز اتفاق افتاد که تفاسیر گوناگونی را به همراه دارد.

در این روز جمشید جهان غیب را در جام جهان‌نما مشاهده کرد. همان جامی که در آن کیخسرو جای بیژن را مشاهده کرد و رستم را به دنبال او فرستاد. اما حکایت دگردیسی و بازآفرینی سیاوش، حکایتی ویژه است که با روایت‌هایی مانند آدونیس، پرسفون، ازیریس یا تمرز قابل‌مقایسه است.

عید نوروز در زمان سلسله هخامنشیان

کوروش بزرگ، نوروز را در سال ۵۳۸ (قبل از میلاد)، جشن ملی اعلام کرد. وی در این روز برنامه‌هایی برای ترفیع سربازان، پاکسازی مکان‌های همگانی و خانه‌های شخصی و بخشش محکومان اجرا می‌نمود.

این آیین‌ها در زمان دیگر پادشاهان هخامنشی نیز برگزار می‌شد. در زمان داریوش یکم، مراسم نوروز در تخت جمشید برگزار می‌شد. البته در سنگ‌نوشته‌های به‌جا مانده از دوران هخامنشیان، به‌طور مستقیم اشاره‌ای به برگزاری نوروز نشده‌است.

اما بررسی‌ها بر روی این سنگ‌نوشته‌ها نشان می‌دهد که هخامنشیان با جشن‌های نوروز آشنا بودند و جشن نوروز را با شکوه برپا می‌کردند. شواهد نشان می‌دهد داریوش اول هخامنشی، به مناسبت نوروز سال ۴۱۶ (قبل از میلاد)، سکه‌ای از جنس طلا ضرب نمود که در یک سوی آن سربازی در حال تیراندازی نشان داده شده‌است.

در دوران هخامنشی، جشن نوروز در بازهٔ زمانی میان ۲۱ اسفند تا ۱۹ اردیبهشت برگزار می‌شد. برخی از پژوهشگران (هرتسفلد، کرفتر، اردمن، گیرشمن و پرادا) مدعی هستند که تخت جمشید برای انجام مراسم نوروز ساخته شده است؛ در حالی دیگر پژوهشگران (نیلاندر، کامایر، موسوی) هرگونه مدرکی برای جشن گرفتن نوروز در دوره هخامنشی را انکار می‌کنند.

عید نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان

در زمان اشکانیان و ساسانیان نیز نوروز گرامی داشته می‌شد. در این دوران، جشن‌های متعددی در طول یک سال برگزار می‌شد که مهمترین آنها نوروز و مهرگان بود. برگزاری جشن نوروز در دوران ساسانیان، چند روز (دست کم شش روز) طول می‌کشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ تقسیم می‌شد. نوروز کوچک یا نوروز عامه به مدت پنج روز، از یکم تا پنجم فروردین گرامی داشته می‌شد و روز ششم فروردین (خردادروز)، جشن نوروز بزرگ یا نوروز خاصه برپا می‌شد.

هر یک از روزهای نوروز عامه، طبقه‌ای از طبقات مردم (دهقانان، روحانیان، سپاهیان، پیشه‌وران و اشراف) به دیدار شاه می‌آمدند و شاه به سخنان آنها گوش می‌داد و برای حل مشکلات آنها دستور صادر می‌کرد. در روز ششم، شاه حق طبقات گوناگون مردم را ادا کرده بود و در این روز، تنها نزدیکان شاه به حضور وی می‌آمدند.

شواهدی وجود دارد که در دوران ساسانی سال‌های کبیسه رعایت نمی‌شده‌ است. روز برگزاری مراسم نوروز در هر دوره ۴ ساله، یک روز از موعد اصلی خود (آغاز برج حمل) عقب می‌ماند و درنتیجه زمان نوروز در این دوران همواره ثابت نبود و در فصل‌های گوناگون سال جاری بود.

اردشیر بابکان، بنیان‌گذار سلسله ساسانیان، در سال ۲۳۰ میلادی از دولت روم که از وی شکست خورده بود، خواست که نوروز را در این کشور به رسمیت بشناسند. این درخواست مورد پذیرش سنای روم قرار گرفت و نوروز در قلمرو روم به Lupercal معروف شد.

در دوران ساسانیان، ۲۵ روز پیش از آغاز بهار، در دوازده ستون که از خشت خام برپا می‌کردند، انواع حبوبات و غلات (برنج، گندم، جو، نخود، ارزن، و لوبیا) را می‌کاشتند و تا روز شانزدهم فروردین آنها را پابرجا نگه می‌داشتند. هر کدام از این گیاهان که بارورتر شود، در آن سال محصول بهتری خواهد داد. در این دوران، همچنین متداول بود که در بامداد نوروز، مردم به یکدیگر آب بپاشند.

از زمان هرمز اول مرسوم شد که مردم در شب نوروز آتش روشن نمایند. همچنین از زمان هرمز دوم، رسم دادن سکه در نوروز به‌ عنوان عیدی متداول شد.

عید نورز پس از اسلام

در میان همهٔ جشن‌هایی که پس از اسلام در ایران به فراموشی سپرده شدند، نوروز توانست جایگاه خود را به عنوان جشنی ملی در ایران حفظ کند. دلیل پایدار ماندن نوروز در فرهنگ ایرانی را می‌توان پیوند عمیق آن با آیین‌های ایرانی، تاریخ این کشور، و حافظه فرهنگی ایرانیان دانست.

گفته می‌شود که عرب‌های فاتح ایران، پایتخت شاهنشاهی ساسانی را در روز نوروز تسخیر کردند. پس از آن، آن‌ها مالیات سنگینی بر برگزاری دو جشن نوروز و مهرگان وضع کردند. خلفای دو پادشاهی امویه و عباسی نیز این رویه را ادامه دادند، اگرچه بعدها خود آنها، در جشن نوروز شرکت کردند و آن را گرامی داشتند.

از برگزاری آیین‌های نوروز در زمان امویان نشانه‌ای در دست نیست. در دوره عباسیان، به گفتهٔ تاریخ طبری، معتضد، مردم بغداد را از برافروختن آتش در روز نوروز و پاشیدن آب بر روی عابران بر حذر داشت ولی پس از نگرانی از احتمال آشوب مردم، فرمان خود را پس گرفت.

خلیفه‌های فاطمی نیز چندین‌بار برافروختن آتش و آب‌پاشی در نوروز را ممنوع اعلام کردند. از نوشته‌های باقی‌مانده از سدهٔ چهارم هجری در بغداد، می‌توان پی برد که مردم در روزهای نوروز، لباس نو بر تن می‌کرده‌اند، به هم سیب هدیه می‌دادند، غذاهای ویژه می‌پختند و زنان نیز عطرهای ویژهٔ نوروزی خریداری می‌کردند. مسلمانان در این هنگام در کنار نامسلمانان شیره می‌نوشیدند و بر یکدیگر آب می‌پاشیدند.

عباسیان گاهی برای پذیرش هدایای مردمی، از نوروز استقبال می‌کرده‌اند. با روی کار آمدن سلسله‌های طاهریان، سامانیان و آل بویه، جشن نوروز با گستردگی بیشتری برگزار شد. در این دوره‌ها، با فرارسیدن نوروز، شاعران دربار در ستایش آن شعر می‌سرودند و به شاه، فرارسیدن نوروز را شادباش می‌گفتند. بیهقی از شکوه مراسم نوروز در دربار غزنویان نوشته است و تعدادی از زیباترین آثار شعری از شاعران درباری‌ای چون فرخی، منوچهری، و سعد سلمان در ستایش نوروز سروده شده‌اند.

در دوران سلجوقیان، به دستور جلال‌الدین ملک‌شاه سلجوقی، تعدادی از ستاره شناسان ایرانی از جمله خیام برای بهترسازی گاهشمار ایرانی گرد هم آمدند. این گروه، نوروز را در یکم بهار (ورود آفتاب به برج حمل) قرار دادند و جایگاه آن را ثابت نمودند. بر اساس این گاهشماری که به تقویم جلالی معروف شد، برای ثابت ماندن نوروز در آغاز بهار، مقرر شد که حدوداً هر چهار سال یک‌بار (گاهی هر پنج سال یک بار)، تعداد روزهای سال را به‌جای ۳۶۵ روز، ۳۶۶ روز در نظر بگیرند. این گاهشمار از سال ۳۹۲ هجری آغاز شد.

نوروز در دوران صفویان نیز برگزار می‌شد. در سال ۱۵۹۷ (میلادی)، شاه عباس صفوی، مراسم نوروز را در عمارت نقش جهان اصفهان برگزار نمود و این شهر را پایتخت همیشگی ایران اعلام نمود. در اسلام و به ویژهٔ آیین تشیع، به نوروز به عنوان روزی خجسته نگاه شده‌است و بر گرامی داشتن آن تأکید شده‌است. از دیدگاه شیعه، نوروز روز ظهور امام زمان است.

در دوران معاصر

قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تنها کشور جهان که نوروز را به عنوان جشن ملی در تقویم خود داشته است کشور ایران بودو البته افغانستان نیز بصورت متناوب این جشن را داشته است. اما با استقلال کشورهای آسیای میانه، ابتدا جمهوری قرقیزستان و آذربایجان و سپس سایر کشورها نوروز را جشن ملی خود اعلام کردند.

نوروز به عنوان یک میراث فرهنگی و جشن ملی در دوران معاصر همواره مورد توجه مردم ایران قرار داشته و هر ساله برگزار می‌شود. البته برگزاری جشن نوروز به صورت آشکار در برخی از کشورها توسط برخی حکومتها برای مدت زمانی ممنوع بوده‌است. حکومت شوروی برگزاری جشن نوروز را در برخی از کشورهای آسیای میانه مانند ترکمنستان، قرقیزستان و تاجیکستان ممنوع کرده بود و این ممنوعیت تا زمان میخائیل گورباچف ادامه داشت.

همچنین برخی از مردم این مناطق برای جلب موافقت مقامات محلی، نام دیگری بر روی نوروز می‌گذاشتند؛ به‌طور مثال در تاجیکستان، مردم با اطلاق «جشن لاله» یا جشن ۸ مارس سعی می‌کردند که آیینهای نوروز را بدون مخالفت مقامات دولتی به جای آورند.

همچنین در افغانستان، در دوران حکومت طالبان، برگزاری جشن نوروز ممنوع بود و این حکومت تنها تقویم هجری قمری را به رسمیت می‌شناخت.

تا پیش از سال ۲۰۰۰ (میلادی)، نوروز در ترکیه (که توسط کردها برگزار می‌شود) ممنوع و غیرقانونی بود؛ در اغلب مواقع نوروز با بازداشت کردها توسط نیروهای امنیتی ترکیهای همراه بود. در سال ۱۹۹۲ (میلادی)، دست کم ۷۰ کرد در درگیری با نیروهای امنیتی ترکیه کشته شدند. اگرچه امروزه دولت ترکیه نوروز را به عنوان جشن بهار ترکی (به ترکی استانبولی: Nevruz) جشن می‌گیرد، اما همچنان نوروز به مثابهٔ نمادی نیرومند از هویت کردهای ترکیه است.

در سال‌های اخیر نوروز، به معنای واقعی کلمه، جهانگیر شده است. مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۰ با تصویب قطعنامه‌ای ۲۱ مارس برابر با اول فروردین را روز جهانی نوروز اعلام کرد.



جهانی شدن عید نوروز 1398

بنا به پیشنهاد جمهوری آذربایجان، مجمع عمومی سازمان ملل روز نوروز، با ریشهٔ ایرانی را در تقویم خود جای داد.

در متن به تصویب رسیده ۴ اسفند ۱۳۸۸ (۲۳ فوریه ۲۰۱۰) توسط مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز، ۲۱ ماه مارس جشنی با ریشه ایرانی که قدمتی بیش از ۳ هزار سال دارد و امروزه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر آن را جشن می‌گیرند توصیف شده‌است.

پیش از آن در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸ خورشیدی، نوروز به پیشنهاد ازبکستان توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به عنوان میراث معنوی، به ثبت جهانی رسیده‌بود در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دورهٔ جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان «دبیرخانهٔ نوروز» شناخته شد. نخستین بار، نوروز ۱۳۹۱ را در صحن عمومی سازمان ملل و یونسکو به میزبانی ایران جشن گرفتند.



جغرافیای عید نوروز 1398

منطقه‌ای که در آن جشن نوروز برگزار می‌شد، امروزه شامل چند کشور می‌شود و همچنان در این کشورها جشن گرفته می‌شود. برخی آیین‌های نوروز در این کشورها با هم متفاوت‌اند. برای نمونه در افغانستان سفره هفت‌میوه می‌چینند؛ اما در ایران (haft seen) سفره هفت سین می‌اندازند. شباهت و نزدیکی آیین‌های نوروز در جمهوری آذربایجان به آیینهای نورز ایران بییش از دیگر کشورهاست.

جغرافیای نوروز با نام نوروز یا مشابه آن، سراسر خاورمیانه، بالکان، قزاقستان، تاتارستان، در آسیای میانه چین غربی (ترکستان چین)، سودان، زنگبار، در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و نیز آمریکای شمالی، هندوستان، پاکستان، بنگلادش، بوتان، نپال و تبت را شامل می‌شود.

کردها نیز این جشن را در فاصلهٔ میان ۱۸ تا ۲۱ مارس جشن می‌گیرند. بنظر کردها قیام کاوه آهنگر و پیروزی او بر ضحاک را جشن نوروز نامیده‌اند. در هنگام نوروز، کردها با گردهم‌آیی در بیرونِ شهرها، به استقبال بهار می‌روند. در این گردهم‌آیی‌های نوروزی، زنان کرد لباس‌های رنگین پوشیده و شال‌های پرزرق و برق بر سر می‌نهند؛ مردان جوان کرد نیز پرچم‌های سبز و زرد و سرخ را برافراشته و با رقص و پایکوبی گرد آتش، نوروز را پاس داشته و زنده نگاه می‌دارند.

همچنین نوروز در میان اعراب جنوب عراق رایج است و در روز نوروز آنها به سبزه زارها و مناطق سر سبز می‌روند. بخصوص دیدار از ایوان مداین در این روز از جمله برنامه‌های اعراب جنوب و شرق عراق است.

در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۰۹ (۱۰ فروردین ۱۳۸۸)، پارلمان فدرال کانادا، اولین روز بهار هر سال را به عنوان نوروز (Nowruz Day)، عید ملی ایرانیان و بسیاری اقوام دیگر نامگذاری کرد.

در تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۱۰، سازمان ملل متحد با تصویب یک قطعنامه در مقر سازمان ملل متحد، عید نوروز را به عنوان روز بین‌المللی نوروز و فرهنگ صلح در جهان به رسمیت شناخت.



آئین‌های عید نوروز 1398

خانه‌تکانی
خانه‌تکانی یکی از آیین‌های نوروزی است که مردم برخی مناطقی که نوروز را جشن می‌گیرند به آن پایبندند. در این آیین، تمام خانه و وسایل آن در آستانه نوروز گردگیری، شستشو و تمیز می‌شوند. این آیین در کشورهای مختلف از جمله ایران، تاجیکستان و افغانستان برگزار می‌شود.
افروختن آتش

رسم افروختن آتش، از زمان‌های کهن در برخی مناطق علاقه‌مند به نوروز متداول شده‌است. در ایران، جمهوری آذربایجان و بخش‌هایی از افغانستان، این رسم به‌صورت روشن کردن آتش در شب آخرین چهارشنبه سال متداول است. این مراسم چهارشنبه‌سوری نام دارد.

در کردستان در روز نوروز مراسم آتش نوروزی (به کردی ئاگر نه‌وروزی Agir Newrozî) انجام می‌شود. پریدن از روی آتش در ایام نوروز در ترکمنستان نیز رایج است.
همچنین رسم افروختن آتش در بامداد نوروز بر پشت بام‌ها در میان برخی از زرتشتیان (از جمله در برخی از روستاهای یزد در ایران) مرسوم است.

سفره‌های نوروزی

در بسیاری از نقاط ایران، جمهوری آذربایجان و برخی از نقاط افغانستان، (haft seen) سفره هفت سین پهن می‌شود. در این سفره، هفت چیز قرار می‌گیرد که با حرف س آغاز شده باشد؛ مثل سیر، سنجد، سمنو، سیب و... به هفت‌سینی که چیده می‌شود معانی خاصی نسبت داده‌اند. مثلاً سیب را نماد زیبایی و تندرستی، سنجد را نماد عشق و محبت، و سکه را رزق و روزی گفته‌اند. سفره نوروز از زمانهای کهن بوده اما به این صورت بوده‌است که سفره‌ای را پهن می‌کردند و در بشقابهای سفالی و یا فلزی، انواع آجیل‌های خشک‌شده مانند توت خشک، برگه خشک شده زردآلو و هلو و پختیک (پخته شده و خشک شده لبو) و عسل و سرشیر خشک شده، کلوچه، گعگ (کیک) قطاب و نان سرموکی و... می‌گذاشتند؛

تخم مرغ رنگ‌شده از اجزای اصلی این سفره‌ها بود. در این سفره، بعضی چیزها فقط جنبه زیبایی و نمادین داشت مانند تخم مرغ و آیینه؛ ولی سایر چیزها برای خوردن و پذیرایی میهمانان بوده است و هر زمان که تمام می‌شد بلافاصله صاحبخانه ظروف را دوباره برای میهمانان جدید پر می‌کرد.

اما اینکه هفت چیز با نام سین باشد، پدیده جدیدی است و مستندات تاریخی ندارد. البته سفره نوروزی همواره دارای سمبل و نمادها بوده است اما به نظر می‌رسد گذاشتن هفت جزء آغازشونده با حرف سین در سفرهٔ نوروزی پدیده‌ای است که روایتهای آن بیشتر از اواخر دوره قاجار رایج شده و پیشینهٔ تاریخی ندارد و توسط رسانه‌ها فراگیر شده‌است.

یکی از ضروریات عیدنوروز لباس نو و حمام رفتن بوده است، مردان و زنان قبل از فرارسیدن نوروز به حمامهای زنانه و یا مردانه می‌رفتند و شلوغ‌ترین روزهای گرمابه‌ها، همان چند روز سال نو بود. در گرمابه‌های قدیمی که معمولاً با چوب و هیزم در (گرخانه)Gor Khaneh یا (آتش خانه) آب داخل خزانه را که بر روی دیگهای بزرگ قرار داشتند گرم می‌کرد، حمامی‌ها لازم بوده که یک ذخیرهٔ ویژه چوب و هیزم را برای روزهای نوروز ذخیره کنند.

در قرون گذشته بسیاری از خانواده‌ها سالی فقط یکبار می‌توانستند پلو بخورند و آن هم شب نوروز بود. شب نوروز، همه مردم و یا اکثراً پلو یا چلو خورشت می‌خوردند. از این پلو نوروزی برای فقرا، سلمانی (آرایشگر) و حمامی (مسئول آتش حمام) و برای کدخدای و روحانی (معلم سنتی) محل پیشکش می‌بردند؛ و آنها با حجم زیادی از پلو روبرو بودند و ناچار بودند آنها را خشک کرده و در آینده استفاده کنند.

پهن کردن سفرهٔ نوروزی در ایران آداب و رسوم خاصی دارد و روی سفره اجزای دیگری به‌ویژه آینه، شمع، و آب نیز حضور دارند. از دیگر اجزای سفرهٔ امروزی می‌شود از ماهی و تخم مرغ رنگ‌شده یاد کرد.

در کابل و شهرهای شمالی افغانستان، سفره هفت میوه متداول است. در این سفره، هفت میوه قرار می‌گیرد، از جمله؛ کشمش سبز و سرخ، چارمغز، بادام، پسته، زردآلو و سنجد.چیدن سفره‌ای مشابه با استفاده از میوه خشک شده، در بین شیعیان پاکستان هم مرسوم است.

علاوه بر این، سفره هفت شین در میان زرتشتیان، و سفره هفت میم در برخی نقاط واقع در استان فارس در ایران متداول است. در جمهوری آذربایجان، عدد هفت اهمیتی ندارد و بر روی سفره‌های نوروزی خود، آجیل قرار می‌دهند.

غذاهای نوروزی

کی از متداول‌ترین غذاهایی که به مناسبت نوروز پخته می‌شود، سمنو (سمنک، سومنک، سوملک، سمنی، سمنه) است. این غذا با استفاده از جوانه گندم تهیه می‌شود.

کی از متداول‌ترین غذاهایی که به مناسبت نوروز پخته می‌شود، سمنو (سمنک، سومنک، سوملک، سمنی، سمنه) است. این غذا با استفاده از جوانه گندم تهیه می‌شود. در بیشتر کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند، این غذا طبخ می‌شود. در برخی از کشورها، پختن این غذا با آیین‌های خاصی همراه‌است. زنان و دختران در مناطق مختلف ایران، افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان سمنو را به‌صورت دسته‌جمعی و گاه در طول شب می‌پزند و درهنگام پختن آن، سرودهای مخصوصی می‌خوانند. برای نمونه در افغانستان، در یکی از مشهورترین ترانه‌ها، این بیت به تکرار خوانده می‌شو:

سمنک در جوش ما کفچه زنیم - دیگران در خواب ما دف چه زنیم

پختن غذاهای دیگر نیز در نوروز مرسوم است. برای مثال، سبزی‌پلو با ماهی را در شب عید و شیرینی‌هایی مانند نان نخودچی تناول می‌شود؛ در افغانستان سبزی چلو با ماهی، در تاجیکستان باج، در ترکمنستان نوروزبامه، در قزاقستان اویقی آشار، و در بخارا نیز انواع سمبوسه پخته می‌شود. به‌طور کلی پختن غذاهای نوروزی در هر منطقه‌ای که نوروز جشن گرفته می‌شود، مرسوم است و هر منطقه غذاها و شیرینی‌های مخصوص به خود را دارد.

دید و بازدید عید نوروز 1398

دید و بازدید عید یا عید دیدنی یکی از سنت‌های نوروزی است که در بیشتر کشورهایی که آن را جشن می‌گیرند، متداول است. در برخی از مناطق، یاد کردن از گذشتگان و حاضر شدن بر مزار آنان در نوروز نیز رایج است. روز نوروز با بازدید و دیدار اقوام و خویشان شروع می‌شود. این سالها معمولاً در شهرهای کوچک رفتن به آرامگاه شهدا و بازدید از خانواده شهدا نیز رسم شده است.

لباس نو و پاک نوروزی

حمام رفتن و پوشیدن پوشاک نو بخشی از ضروریات روز نوروز است که افراد حتماً بایستی با لباس نو و پاک به دیدار اقوام و دوستان می‌رفتند. جملی کارری در سفر نامه اش می‌نویسد:

"ایرانیان در این روز لباس نو می‌پوشند. حتی اگر کسی پول هم نداشته باشد، مبلغی از دیگران قرض می‌کند و برای خود و بستگان و خانواده‌اش لباس و کفش نو تهیه می‌کند. زیرا معتقدند کسی که سال نو را با لباس کهنه آغاز کند، از خوشی‌های تازه سال جدید بی‌بهره خواهد ماند. از دیگر مراسم عید نوروز، یکی هم آماده کردن انواع غذاهای لذیذ در خانه‌ها و پذیرایی گرم از دوستان و آشنایان است."

در قدیم معمولاً لباس قومی و ملی هر منطقه‌ای در ایران متفاوت بود. بخصوص هر قبیله و ایل ممکن بود نوع کلاهی که بر سر می‌گذاشتند متفاوت باشد و در نوروز لباس قومی معمول بوده است در بیشتر مناطق ایران یک شنل بشکل عبا مردها بر دوش می‌انداخته‌اند امروزه رئیس جمهور افغانستان از این شنل برای اعیاد رسمی استفاده می‌کند. از دوره رضا شاه پوشش‌های متفاوت قومی که بعضاً نشانه‌هایی از تفاخر همراه داشت برچیده شد و لباس سراسری ایران استاندارد کت و شلوار و کلاه فرنگی رسمیت یافت.

طبیعت‌گردی

مردم ایران در روز ۱۳ فروردین، به مکان‌های طبیعی مانند پارک‌ها، باغ‌ها، جنگل‌ها و مناطق خارج از شهر می‌روند. این مراسم سیزده‌به‌در نام دارد. از کارهای رایج در این جشن، گره زدن سبزه است.

مراسم سیزده‌به‌در در مناطق غربی افغانستان، ازجمله شهر هرات نیز برگزار می‌شود. با وجودی که روز سیزدهم فروردین در کشور افغانستان جزو تعطیلات رسمی نیست، اما مردم این مناطق برای گردش در طبیعت، عملاً کسب و کار خود را تعطیل می‌کنند. مردم این منطقه، همچنین اولین چهارشنبه سال را نیز با گردش در طبیعت سپری می‌کنند.

علاوه بر این، ساکنان کابل، در طول دو هفته اول سال جدید، برای گردش به همراه خانواده به مناطقی که در آنها گل ارغوان می‌روید، می‌روند.

یکی دیگر از آیین‌های نوروز که در آسیای میانه و کشور تاجیکستان مرسوم است، مراسم گل‌گردانی و بلبل‌خوانی است. گل گردان‌ها از دره و تپه و دامنهٔ کوه‌ها، گل چیده و اهل دهستان خود را از پایان یافتن زمستان و فرارسیدن عروس سال و آغاز کشت و کار بهاری و آمدن نوروز مژده می‌دهند.

نوروزخوانی

نوروز خوانی یا بهارخوانی یا نوروزی، گونه‌ای از آواز خوانی است که در گذشته در ایران رواج داشته‌است. در حال حاضر رواج این گونه آواز خوانی بیشتر در استان‌های مازندران و گیلان است.

در نوروز خوانی، افرادی که به آن‌ها نوروز خوان گفته می‌شود، پیش از آغاز فصل بهار، به صورت دوره‌گردی به شهرها و روستاهای مختلف می‌روند و اشعاری در مدح بهار یا با ذکر مفاهیم مذهبی به صورت بداهه یا از روی حافظه می‌خوانند. این اشعار اکثرأ به زبان‌های طبری و زبان گیلکی می‌باشد. این اشعار بیشتر بصورت ترجیع‌بند بوده و توسط یک یا چند شخص، به صورت همزمان خوانده می‌شود.



عید نوروز در اشعار فارسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی:
چو خورشید تابان میان هوا
نشسته بر او شاه فرمانروا
جهان انجمن شد بر تخت او
شگفتی فرو مانده از بخت او
به جمشید بر گوهر افشاندند
مران روز را «روز نو» خواندند

خاقانی می‌گوید:
نوروز جهان پرور مانده ز دهاقین
دهقان جهان دیده‌اش پرورده ببر بر
نوروز بزرگ آمد آرایش عالم
میراث به نزدیک ملوک عجم از جم.

حافظ در غزلی گفته:
ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی



What is Nowruz

Nowruz (Persian: نوروز‎) is the name of the Iranian New Year in Iranian calendars and the corresponding traditional celebrations. Norooz is also widely referred to as the "Persian New Year".

Nowruz is celebrated and observed by Iranian people and the related cultural continent and has spread in many other parts of the world, including parts of Central Asia, Caucasus, South Asia, Northwestern China, the Crimea and some groups in the Balkans.

Originally being a Zoroastrian festival, and the holiest of them all, Norooz is believed to have been invented by Zoroaster himself, although there is no clear date of origin. Since the Achaemenid era the official year has begun with the New Day when the Sun leaves the zodiac of Pisces and enters the zodiacal sign of Aries, signifying the Spring Equino,.

The term Norooz in writing, first appeared in Persian records in the 2nd century AD, but it was also an important day during the time of the Achaemenids c. 548–330 BC), where kings from different nations under the Persian empire used to bring gifts to the Emperor, also called King of Kings (Shahanshah), of Persia on Norooz.

The significance of Norooz in the Achaemenid empire was such that the great Persian king Cambyses II's appointment as the king of Babylon was legitimized only after his participation in the New Year festival.

The UN's General Assembly in 2010 recognized the International Day of Norooz, describing it a spring festival of Persian origin which has been celebrated for over 3,000 years. During the meeting of The Inter-governmental Committee for the Safeguarding of the Intangible Heritage of the United Nations, held between 28 September – 2 October 2009 in Abu Dhabi, Nowrūz was officially registered on the UNESCO List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity.



Nowruz spelling variations

Nowruz, Norooz or Norouz? ? A variety of spelling variations for the word Nowruz e,ist in English-language usage. Random House provides the spelling Nowruz.

Merriam-Webster (2006) recognizes only the spelling "Nauruz" (and a contestant in the final session of the 2006 Scripps National Spelling Bee in the United States, Allion Salvador, was disqualified on that basis).

Also check Nowruz keyword search statistics on Google Trends here. Very interesting.


منبع : تقویم انجمن ستوده

---

ماسک طلا سودا Sevda اصل - با مجوز بهداشت

قیمت : 34,000 تومان

سشوار جانسون اصل مدل Super 1200W

قیمت : 145,000 تومان

صابون زردچوبه (تهیه شده از گیاه زردچوبه)

قیمت : 27,000 تومان

کیف پول کتی چرم مردانه- دارای جعبه کادویی

قیمت : 91,000 تومان

موم عدسی - وکس عدسی با رایحه های مختلف

قیمت : 77,000 تومان

روغن آرگان اصل Argan Oil

قیمت : 90,000 تومان

ماکت و اسباب بازی نیسان آبی

قیمت : 31,000 تومان

شارژر خشابی به همراه یک عدد باطری چراغ قوه های پلیسی

قیمت : 39,000 تومان

خرید بند انداز برقی به همراه نخ و پودر مخصوص پرومکس

قیمت : 125,000 تومان

سشوار مسافرتی اصل و ارزان با کیفیت عالی

قیمت : 68,000 تومان

خرید پیپ اصل و ارزان - با جعبه اورجینال

قیمت : 48,000 تومان

دستگاه فلاشر رقص نور مجالس- سالنی و خانگی

قیمت : 175,000 تومان

خرید ریسه ال ای دی سوزنی در رنگ های مختلف- ریسه کریسمس

قیمت : 37,000 تومان

خرید دستگاه بخور و سونای صورت خانگی

قیمت : 47,000 تومان

خرید چراغ مطالعه کلیپسی - گیره ای

قیمت : 14,000 تومان

خرید ترازوی جیبی زرگری سه صفر- ترازوی گرمی دقیق

قیمت : 76,000 تومان

خمیر دندان زغالی اصل - با مجوز بهداشت

قیمت : 25,000 تومان

روغن شترمرغ اصل ایرانی - با صابون شترمرغ

قیمت : 65,000 تومان

موکن دستی فنری - بندانداز دستی

قیمت : 12,000 تومان

عید عید نوروز عید نوروز 1398 زمان تحویل سال عید نوروز 1398 انجمن ستوده حراج فروشگاه اینترنتی حراجی ها زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران - انجمن ستوده زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران عید نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان زمان عید نوروز 1398 زمان دقیق عید نوروز 1398 عید نوروز 1398 حراج بزرگ فروشگاه اینترتی حراجی ها ویژه عید نوروز 1398 عید , عید نوروز , عید نوروز 1398 , عید باستانی نوروز , عید نوروز در سال 1398 , تحویل سال 1398 , زمان تحویل سال عید نوروز 1398 , عید نوروز 2019 , سال نو , عید سال جدید , خرید عید نوروز 1398 , خرید لباس برای عید نوروز 1398 , خرید لوازم آرایشی برای عید نوروز 1398 , خرید بهترین ها برای عید نوروز 1398 , عید نوروز را به کجا سفر کنم , مقاله عید نوروز 1398 , دانلود تقویم عید نوروز 1398 , تقویم عید سال 1398 , زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران - انجمن ستوده , زمان دقیق تحویل سال ۱۳۹۸ در ایران , عید نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان , زمان عید نوروز 1398 , زمان دقیق عید نوروز 1398 , حراج بزرگ فروشگاه اینترتی حراجی ها ویژه عید نوروز 1398 , عیدی , سال جدید 2019 , عید بزرگ باستانی نوروز 1398 , صبح پنج شنبه ساعت یک و بیست هشت دقیقه و بیست و هفت ثانیه http://www.sotode.blog.ir/ , صبح پنج شنبه ساعت یک و بیست هشت دقیقه و بیست و هفت ثانیه , یکم فروردین ۱۳۹۸ هجری شمسی مطابق با ۱۵ رجب ۱۴۳۹ هجری قمری , عید نوروز 1398 به کجا سفر کنیم؟ , بهترین عیدی در عید نوروز 1398 , فروشگاه حراجی ها , زمان دقیق تحویل عید نوروز سال ۱۳۹۸ در ایران , اعلام زمان دقیق تحویل عید نوروز سال ۱۳۹۸ در ایران , فهمیدن زمان دقیق عید نوروز 1398