تنها تو شوی به دست من دفن/تشییع تو نیز با حسین است

آن روز که روز حشر کبراست/قنداقه تو به دست زهراست

پشت خیمه ها اصغرم تنها / ای شه گل ها هرگز نخوابه

با داغ تو از جهان شدم سیر علی

تیری که زپا نشاند علمدارم را

با حلق تو کرده کار شمشیر علی

صبرش ز غریبی پدر اندک بود

می کرد به نی اشاره می گفت رباب

ای کاش سر نیزه کمی کوچک بود

از چه گلوی تو به سه شعبه سپر شده؟

این ساقه ی لطیف که با بوسه می شکست

حالا دو نیم از لب تیز تبر شده

سرباز همیشه فاتح من/لبخند بزن که فتح کردی

تا داد تو بر فلک رسانم/خون تو به آسمان فشانم

پدرش چیز زیادی که نمی خواست فرات/یک دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد

از تو گهواره ای مانده ببرندش غارت/ولی ای کاش سر راس تو دعوا نشود

دریایی از تلاطم غم پشت سر شده

دور از نگاه منتظر مادرت، علی

تشییع و کفن و دفن تنت دردسر شده

آهسته زخمِ باز تو را بسته ام ولی

حس می کنم که فاصله اش بیشتر شده

زدی ای آب، آتش موج کم کن / فرات بی وفا آبش زلاله

شرمنده ام که شیر ندارم، به سینه ام/ناخن مکش تو خاک مکن بر سرم بخواب

نزدیک به سه روز و سه شب می شود علی/پلکم به هم نیامده مادر، برم بخواب

به سوز سینه گهواره داغ غم زده است/شرار زخم دل خون لای لای رباب

دلِ ما را نگران کرد

خونْ دلِ هر دو جهان کرد

حرمله بهرِ جفایش

تیرِ خود را به گمان کرد

دستِ صیاد از او درِّ صدف می گیرد

حرمله زیرِ گلو را چو هدف می گیرد

دلِ مولا شده پر خون

علی اصغر شده گلگون